《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
叙事的割裂感相当严重，大部分人物都表现的...不正常。但情感表达上还不错，不过我还是对亲情没什么特别的感觉，上一场《峰爆》我才哭的稀里哗啦。
贴近现实，但因为糅合了太多现实议题变得浅显，情感层面确实够劲，任劳任怨的母亲，在外闯荡的女儿，她们都陷入了人生的不同困境，最终因为死亡将这个破碎的家庭关系攥到一起，叙事模式陈旧俗套，但却能有效的在影像和观众之间搭建起共情的桥梁，飞走的白气球，海边夫妻俩的共舞充盈着伤感的诗意，也在某种程度稀释了过于强烈的情感渲染。有人可能会质疑这样的母亲不真实，但我可以说我妈就是这样的一个人，她爱这个家胜过了爱自己，谢谢妈妈。
父女感情线几乎没有，女儿职场和感情部分都流于符号，很难共情。
你不一样，妈妈希望你过自己想要的生活。绝了。命题作文般，不知道该哭还是不该哭。为最后一句zzzq加半星吧。ps佩奇喊起来好出戏
爱是枷锁，也是束缚
哭的眼睛疼。
虽然矛盾刻画得很真实，但还是实名反对一切号召牺牲一切伟大母亲的倡议
“上帝不能无处不在，所以创造了妈妈”。 可惜很多时候，我们并不知道妈妈是在人间的天使。 最坏的脾气只留给最亲的人，我们恼她伤她，妈妈却有着神奇的自愈功能，掏心掏肺，只要你好。养儿一百年，操心九十九。只可惜，有些妈妈中途就退场了，再也没有机会送女儿出嫁，送她走到人生的下一程。趁我们还是有妈的孩子，对妈妈好一点吧！听妈妈的话，别让她伤心。
叙事的割裂感相当严重，大部分人物都表现的...不正常。但情感表达上还不错，不过我还是对亲情没什么特别的感觉，上一场《峰爆》我才哭的稀里哗啦。
强行制造煽情，狂戳观众泪腺，还美名其曰为“真实、感人、细腻”的片子滚出屏幕。
因能看到青岛熟悉的街景能看到家而加了一星。
这妈妈脸上带着光芒，照亮了他人。坚强乐观地像个完人。
这样的故事注定需要演员挑大梁，徐帆的状态很好，一直在角色里，前期铺垫的很真实饱满。到后面一些无谓的转折出现时，演员有点兜不住了，很难给一个好的表演过渡。个人觉得刘枚的部分如果能分给弟弟，整个故事会更完整，不至于观众不知道刘枚出现的意义，以及对弟弟的幡然醒悟感到尴尬。
就是故意拿各种催泪元素让你哭 捅的你不得不哭 但挺烦的
是一个伟大的母亲，但她弟弟和她女儿充分证明了这种妈妈的不可取。
演技合格，一些母女之间的片段很真实，但剧情不落地，有些浮于表面了
这个女人多少有点矫情发嗲，带着过多的个人风格色彩，影响了母亲的角色。剧情设定有问题，原生家庭和睦融洽，自己却甘当小三？和母亲相处愉快时又用力过猛，不大象中国式家庭。这么一个好男人，怎么感觉出场就像是出轨过的偷情油腻男？额，还需要进步。
贴近现实，但因为糅合了太多现实议题变得浅显，情感层面确实够劲，任劳任怨的母亲，在外闯荡的女儿，她们都陷入了人生的不同困境，最终因为死亡将这个破碎的家庭关系攥到一起，叙事模式陈旧俗套，但却能有效的在影像和观众之间搭建起共情的桥梁，飞走的白气球，海边夫妻俩的共舞充盈着伤感的诗意，也在某种程度稀释了过于强烈的情感渲染。有人可能会质疑这样的母亲不真实，但我可以说我妈就是这样的一个人，她爱这个家胜过了爱自己，谢谢妈妈。
脸谱化的人物，戏剧化的冲突，每个人的标签都好明显，因而显得特别脱离生活。大喜大悲的剧本，真的煽情不出来，只让人觉得如坐针毡
和小红花如出一辙的煽情戏码让观众的眼泪如韭菜一样被割得哗哗的。但我依然很纠结湘爱明明是湖南菜！！！
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
