《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
无论精神还是肉体，守护住“爱”都是一个艰难的课题。
作为软科幻，它甚至没有走到探讨记忆与人格的关系那一步，而是停在了与亲人告别这一层，总之有点可惜
剧情的发展不仅跟我原本想象的克隆人代替男主不同，甚至还有点温馨
想不通，这才是真正意义上判死刑吧。我接受不了被人遗忘地离开。syz 说他也会选择这样的方式离开，真是没想到..
中间真的有很触动得嗲，继承意志，另一个身体和记忆的*我*代替我去爱这个世界我在乎的，真的又破碎又无解，这才是另外的梦。
apple出品 所以男主画图的 女主搞音乐 是伐 平淡了点
最近很不喜欢讲大道理的电影，宁可把 天鹅挽歌 当一个科幻片看，也不愿去想电影里为爱的人牺牲或者人面对自己的时候有多痛苦。故事是在不远的未来，一个有apple自动驾驶和apple眼镜已经做成隐形眼镜的未来，快病死的男主角在一个apple审美的地方克隆了一个自己，并把记忆移植给了克隆体，让克隆体去替代自己生活。不要问为什么这么多apple，因为播出平台就是apple+。想简单一点，这电影就好看了，阿里一脸便秘式的分饰两个自己也的确该拿金球奖影帝提名。
有点意思，最近关于死亡的主题越来越多，还都拍的不错
苹果未来产品线大赏。核心议题是亲情和爱情，设身处地，我们会怎么选择？可能不走到那一步永远不会知道答案。
一开始看我就在想自己要不要完全复制自己，大概也是经历了跟男主角一样的心路历程。先觉得未尝不可，但是和复制人重合的那段时间可真难受啊，眼睁睁的看着自己被替代。但是看到自己爱的人还能那么幸福，又觉得为啥不呢？哎，千万不要让我有这种选项。
“我现在是在告诉你，我不想再沉默了。我们开始沟通，我们开始解决问题。”听完卡隆眼睛紧闭，对于即将到来的死亡，他无能为力。“我没事”“我没事”，人总能在崩溃，甚至临死边缘，说我没事。
鬼魅浮生的克隆版 科幻外衣的爱情片 主要剧情都是讲记忆 对话很适合学口语 最后一句金句: i love you, always have always will.
brief
关于克隆，网飞会拍政治惊悚片，苹果拍了讨论死亡的家庭伦理片。这部电影很苹果风，不差但谈不上多好看。相比于复制，我认为记忆更应该一次性转移，毕竟记忆才是造就我们独一无二的原因，这样所带来的伦理风险也相对较小。
一個不太出衆的克隆題材，但演員的表演和攝影調色讓整部影片的質感變得非常特別。（其實我以爲後面克隆體是不知道克隆這件事情的，感覺那樣更細思極恐，但畢竟不是驚悚片，最後也基本沒有什麽衝突，男主自己和解了
对影片中的科幻元素还是蛮…无奈的。太多《黑镜》的风格化的设定，导致最后的成片会让我感觉有些索然无味。也只有Ali的表演才能唤醒我的兴趣
超喜欢这种极简，色调统一的画面，感觉很舒服。结局很温馨，如果是我，也会做这样的选择吧
分享记忆或者说被盗取了所有记忆一样……那些美好，那些只属于和最爱的最亲密的人之间的美好，被迫有了第三个人知道。并且他会全权取代即将死去的本我，去照顾那位无论如何都放不下的爱人。取舍之间爱的拉扯，痛不欲生啊。男主穿过回忆伴着Moses Sumney的歌声进入门厅，拾起孩子扔在门厅的鞋子。稀松平常却哀伤不已，一场缓慢的告别……和爱和记忆和痛苦和未来和自己的悠然诀别。好似《借着雨点来爱你》男版一般……只是多了科幻也多了更加悲伤的未知。生命从不在自己掌握一般……诶 一声叹息。为何年关时刻刚好看到这么难受的电影………………诶
剧情的发展不仅跟我原本想象的克隆人代替男主不同，甚至还有点温馨
不理解让克隆人代替自己生活，不管初心是什么，伴侣/家人需要知道真相。所以看不太下去。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
